bir yalanla basladı herseyimiz
sen beni sevdiğini söylerken
ben bir başkasını sevmediğimi söylerken yalancıydık
sonra herşey bunların üzerine kuruldu
hergün yeni yalanlar ekledik bize
biz derken lafım meclisten dışarı
ben ve senden kastım öylesine üstü kapalı.
ertesinde özlem yalanları doğurtganlığımızı çoğalttı
koşarak gelmeler nereye ve kime sorularını sildi sadece
adı bilinen ama o olmasın diye temennilerde bulunduğumuz
aklımızdaki insana koştuk hep
birbirimizi gördüğümüzde yıkılışlarımız hep bundandı
sen bende sevdiğin o kadını görmek istedin
benden habersiz benim içimde sevdiğin kadını
bense
söylemek ne zor
ben sende başka bir adamı sevme cesareti gösterdim.
yıkılışımın ardından elimi tutan sen olmasaydn
belki bir başkasını da o diye sevecektim
hatalı değilim.
ben istemedim ellerimi tutmanı
zaten yürek sancılarım göğe yükselmişti
ve sen sessiz çığlıklarımı susturmak üzere geldin
gel demedim...
sen bende benim sakladığım kadını sevdin
ben sende yitirdiğim bir aşka devam ettim
şimdi bunu bilen herkes beni suçlarken
neden? diye sormaktan korkan aciz suratlar etrafımda
boş boş bakışlarını üzerime salıyorlar.
ve sen bende beni sevmeye devam ediyorsun.
ne zaman biter bu saçmalık bilmem
ama sana gel demedim,
rica etsem artık gidermisin...?
19 ekm09
16:54