çığlıklarım içime gömüldü yokluğun derindi ulaşamadım... sana en yakın olduğum kadar uzaktım. ruhumun uçurtması takıldı dilime, söylenmesi gerekenleri söyleyemedim. gözlerimi kaçırdım gözlerinden; gözlerin takıldı kaldı aklıma ve yüreğimi delip geçti. çırpınışlarım karaya vuran bir balık gibiydi... yine de sustum... gelirim diyemedim... senden bir şehir yarattım, içnde ağlayan çocuklar.. ben sesinde kendimi bıraktım, gözlerine yüreğimi. tüm anlamlarda çoğalttım seni.... ben seni bir çocugun acılarını içine çekip, gözlerinden bıraktığı gözyaşarı gibi sevdim... sana aşığım dediğimde cevabın bir öpücük oldu, şimdi ben dur demişken sana cevabın bir öpücük mü olur dersin? demiştim ya sevgili beynimde intihar çiçekleri açmış, her gözyaşımda biraz daha büyüyor çığlıklarım. sonunu getiremediğim hikayelerim var benim... 1...2...3.... tıp! daha kac hakkım kaldıki yaşamaya...